Πέσαμε από τα σύννεφα!

    Πριν λίγο καιρό βγήκε στη δημοσιότητα μια έρευνα του εκδοτικού οίκου Pearson για λογαριασμό του ιδρύματος Economist Intelligence Unit σχετικά με το επίπεδο των εκπαιδευτικών συστημάτων 39 χωρών. Με έκπληξη μάθαμε ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα κατατάσσεται στην άκρως ντροπιαστική 33^η θέση σε παγκόσμιο επίπεδο και στην τελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Ευρώπης! Είναι δυνατόν να ισχύει κάτι τέτοιο; Το περίμενε κανείς; Όλοι μας γνωρίζουμε πως η παροχή εκπαίδευσης στην Ελλάδα ακολουθεί πιστά τα παγκοσμίως αναγνωρισμένα και πετυχημένα πρότυπα της Φιλανδίας, της Σουηδίας, της Αγγλίας και άλλων ισχυρών στον τομέα αυτό χωρών. Θέλετε αποδείξεις; Μα φυσικά!

    Οι μαθητές στην Ελλάδα ενθαρρύνονται συνεχώς να αναζητούν νέους δρόμους στη μάθηση και τη δημιουργία. Ενισχύεται η έρευνα, η κριτική σκέψη και σε καμιά περίπτωση δεν απαιτείται από αυτούς η παπαγαλία και η αποστήθιση στείρων γνώσεων. Η σωστά δομημένη και σε φυσιολογικό όγκο διδακτέα ύλη τους βοηθά να συγκρατούν στο μυαλό τους όλα όσα διδάσκονται και τους δίνει το χρονικό περιθώριο να τα κατανοήσουν πλήρως.

     Το εκπαιδευτικό σύστημα τους παρέχει τη δυνατότητα να αναπτύξουν ικανότητες και ενδιαφέροντα και να αναδείξουν το ταλέντο τους σε πολλούς τομείς (χορό, τραγούδι, ζωγραφική, θέατρο κ.α.) με την καθοδήγηση εκπαιδευτικών αντίστοιχων ειδικοτήτων. Το μάθημα είναι αρκετά ξεκούραστο για αυτούς, αφού ο μικρός αριθμός μαθητών στη σχολική αίθουσα τους επιτρέπει να ακούνε πάντα τον δάσκαλο και να έχουν κάθε στιγμή άμεση αλληλεπίδραση μαζί του. Εξάλλου, είναι όλα Ελληνάκια, άριστοι μαθητές, χωρίς καμιά μαθησιακή δυσκολία και χωρίς κανένα πρόβλημα συμπεριφοράς. Και φυσικά κανένα παιδί δεν επηρεάζεται ψυχολογικά από την ενδεχομένως άθλια οικονομική κατάσταση των γονιών του. Έτσι, η πορεία της διδασκαλίας προχωρά χωρίς χρονοτριβές και δεν παρουσιάζεται ποτέ ανάγκη για επιπλέον εκπαιδευτικό προσωπικό ή για αναδιαμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος από το υπουργείο.

     Επίσης, οι συνθήκες είναι ιδανικές, με σχολεία σε κάθε απομακρυσμένο χωριό ώστε να μην ταλαιπωρείται κανένας μαθητής, σχολικά κτίρια ολοκαίνουρια, όπου δεν κινδυνεύει ούτε στιγμή η σωματική τους ακεραιότητα, ζεστά, ώστε να μη χρειάζονται γάντια και κασκόλ την ώρα του μαθήματος, και εφοδιασμένα με εμπλουτισμένες βιβλιοθήκες και όλα τα σύγχρονα μέσα (υπολογιστές, προτζέκτορες κ.α.) που διευκολύνουν και ενισχύουν την εκπαιδευτική διαδικασία.

    Αλλά και οι εκπαιδευτικοί δεν πάνε πίσω! Όλοι μόνιμοι στα σχολεία τους, με σίγουρη τη θέση τους, χωρίς την αβεβαιότητα και τον φόβο για το αύριο, γνωρίζουν πως κάθε χρόνο θα είναι στο σπίτι τους και στις οικογένειές τους. Έτσι, απαλλαγμένοι από κάθε είδους ανησυχία που θα μπορούσε να επηρεάσει την απόδοσή τους, αφοσιώνονται στη δουλειά τους και το μόνο που τους ανησυχεί είναι η οργάνωση της διδασκαλίας.

    Έχοντας λύσει το βιοποριστικό τους πρόβλημα με μισθό που υπερκαλύπτει τα έξοδα διαμονής, διατροφής και μετακίνησης και έχοντας εξασφαλίσει από τώρα ακόμα και τη μελλοντική τους σύνταξη, μπαίνουν στην τάξη τους γεμάτοι αισιοδοξία, δύναμη και θέληση για προσφορά γνώσεων και ήθους. Απολαμβάνουν το σεβασμό και την εκτίμηση τόσο της κοινωνίας όσο και της κυβέρνησης, γεγονός που φαίνεται από τις τεράστιες δαπάνες της τελευταίας για χάρη της παιδείας, την έγκαιρη στελέχωση των σχολείων με εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων, την ίδρυση  σχολικών μονάδων κ.α.

    Μετά από όλα αυτά, δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως είναι αληθινή αυτή η θέση για τη χώρα μας. Σίγουρα πρόκειται για προπαγάνδα. Ευτυχώς όμως τα παλικάρια του υπουργείου μας πήραν τα κατάλληλα μέτρα για να κλείσουν τα στόματα όλων: Αξιολόγηση, έναρξη της σχολικής χρονιάς 5 μέρες νωρίτερα και «λευκή» εβδομάδα. Τώρα θα δουν… Βέβαια, όλο και κάποιος κοντόφθαλμος θα βρεθεί για να πετάξει κάποιο πικρόχολο σχόλιο του τύπου “Και ο ίδιος ο Θεός να κατέβει να αξιολογήσει, αν δεν αλλάξει τελείως το εκπαιδευτικό σύστημα από το πρώτο καρεκλάκι του Νηπιαγωγείου μέχρι το τελευταίο έδρανο του Πανεπιστημίου, χαΐρι δε θα δούμε”… Κακίες… Μην τους ακούτε…