Δε θα γίνεις Ελληνα(ρα)ς ποτέ!

Ανακοινώθηκαν χθες οι βάσεις για την εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που μόχθησαν και θυσίασαν πολλά για μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Από τις περιπτώσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας ξεχώρισε η προσπάθεια του 20χρονου Ζυλιέν, που ήρθε στη χώρα μας το 2011 από την Αφρική και σήμερα  είναι πρώτος εισακτέος στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά με 18.500 μόρια.

Ανάμεσα στα θετικά και ενθαρρυντικά σχόλια δεν άργησαν να εμφανιστούν και αλλοπρόσαλλα του στυλ: «Ο πρώτος των πρώτων ήταν Έλληνας, να τα λέμε κι αυτά», «Μπράβο στο παιδί αλλά δεν είναι Έλληνας», «Έλληνας δε γεννιέσαι, γίνεσαι» και άλλα παρόμοια που ακτινοβολούν από ελληνική υπερηφάνεια.

Για ποιον λόγο πρέπει κάθε φορά να προβαίνουμε σε τέτοια σύγκριση; Η δημοσίευση του αγώνα ενός παιδιού που είχε τα πάντα κόντρα και πέτυχε δεν αποσκοπεί στην υποβάθμιση του αγώνα των υπόλοιπων παιδιών. Και ποιος μας είπε ότι ο νεαρός δήλωσε ή θέλει να γίνει Έλληνας; Ο Ζυλιέν έχει πατρίδα. Είναι η πόλη του ή το χωριό του στην Αφρική. Εδώ τον έφερε η αναζήτηση μιας καλύτερης μοίρας. Το αν θεωρεί ή όχι την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα του είναι αποκλειστικά δικό του θέμα και δε θα μας ζητήσει την άδεια. Είχε μάλιστα το ήθος και την ευγένεια να ευχαριστήσει τη χώρα μας για τη βοήθεια που του παρείχε: «Ευχαριστώ την Ελλάδα που με στήριξε. Ευχαριστώ όλους εδώ στην Κόνιτσα που με βοήθησαν να σταθώ στη ζωή και να προχωρήσω. Θέλω να προχωρήσω για να γίνω χρήσιμος και σημαντικός άνθρωπος για την κοινωνία. Να προσφέρω, όσο μπορέσω, στην Ελλάδα που με βοήθησε» είναι η απάντησή του στο ερώτημα για το πώς βλέπει τώρα το μέλλον του.

Έλληνας όμως γεννιέσαι ή γίνεσαι; Ένα ερώτημα τουλάχιστον γελοίο. Κατ’ αρχάς γεννιέσαι άνθρωπος. Οι νόμοι και οι διατάξεις των κρατών ορίζουν την υπηκοότητα. Στα χαρτιά, Έλληνες είναι εκείνοι στους οποίους το αναγράφει η ταυτότητά τους. Όλοι αυτοί όμως είναι πραγματικά ΕΛΛΗΝΕΣ; Μετέχουν όλοι της ελληνικής παιδείας; Είναι όλοι βαθιοί γνώστες της ελληνικής γλώσσας και ιστορίας; Διαθέτουν όλοι αναπτυγμένη εθνική συνείδηση; Αν λάβουμε υπόψη τα υποκειμενικά αυτά κριτήρια, θα λιγοστέψουν κατά πολύ οι Έλληνες πολίτες! Ας αφήσουμε, λοιπόν, τους νόμους να τα καθορίζουν αυτά και ας προσπαθήσουμε να τους βελτιώσουμε γιατί δεν είναι δυνατόν άνθρωποι που γεννιούνται και μεγαλώνουν εδώ να πασχίζουν χρόνια να αποδείξουν την ελληνικότητά τους τη στιγμή που σε άλλους με λιγότερα “προσόντα” δεν έχει αμφισβητηθεί ποτέ ο τίτλος αυτός, κι ας είναι διατεθειμένοι να κάψουν την Ελλάδα προκειμένου να εξασφαλίσουν το συμφέρον τους.

Έλληνες ήταν εκείνοι που συμμάχησαν με τους εχθρούς της χώρας την ώρα που ξένοι, Φιλέλληνες, πέθαιναν γι’ αυτή. Σήμερα, Έλληνας είναι αυτός που θα πετάξει τα σκουπίδια του έξω από το παράθυρο για να μη λερώσει το αμάξι του, αυτός που με κάθε τρόπο προσπαθεί να φοροδιαφύγει ή να εξαπατήσει τον συμπολίτη του, αυτός που θα πυροβολήσει τους εργάτες που ζητούν τα δεδουλευμένα, αυτός που θα βάλει “βύσμα” για να πάρει το παιδί του μετάθεση, αυτός που θα βρίσει τους μετανάστες επειδή του παίρνουν το μεροκάματο, το οποίο βέβαια δε θα καταδεχόταν ποτέ γιατί είναι “μορφωμένος” και αυτός που στο τέλος θα αναρωτηθεί πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο.

Φυσικά και δεν είναι όλοι οι Έλληνες έτσι. Oι παραπάνω όμως είναι Έλληνες. Δεν είμαστε επομένως υπόδειγμα λαού για να θεωρούμε την ελληνική ιθαγένεια θείο δώρο και να την κοστολογούμε τόσο ακριβά.

Τα λόγια του Ζυλιέν τιμούν την Ελλάδα. Δεν ξέρω αν επιθυμεί ή αν θα ονομαστεί ποτέ Έλληνας αλλά τέτοιους πολίτες χρειαζόμαστε. Έλληνας είναι όποιος σέβεται κι έχει στην καρδιά του την Ελλάδα. Όποιος σηκώνει τη σημαία της ψηλά και τη δοξάζει με οποιονδήποτε τρόπο. Τιμή μας όταν το κάνουν και ξένοι αυτό.

Όχι, Ζυλιέν, η Ελλάδα των Ελληναράδων δε σου αξίζει.  Η άλλη Ελλάδα, που σε βοήθησε και την ευχαρίστησες, σου εύχεται από καρδιάς καλή σταδιοδρομία!