Σαν να μπερδευτήκαμε λίγο…

Επιτέλους βρήκα ευκαιρία να γράψω για το αγαπημένο μου θέμα, το ποδόσφαιρο! Και δεν εννοώ φυσικά το άθλιο και ντροπιαστικό ελληνικό πρωτάθλημα. Εννοώ το άλλο, το όμορφο, εκείνο που μερικά παιδιά με το εθνόσημο στο στήθος μας ανεβάζουν μερικές φορές στον έβδομο ουρανό!
Όπως έγινε και χθες! Περάσαμε για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου και με το δίκιο μας αρχίσαμε τους έξαλλους πανηγυρισμούς, σαν να κατακτήσαμε ήδη το κύπελλο! Και φυσικά στο μυαλό όλων αναπόφευκτα ξαναγύρισαν μνήμες από το έπος του 2004 (10 χρόνια, πότε πέρασαν;;;), όταν μια παρέα παιδιών που δεν υπολόγιζε κανένας πέτυχε το θαύμα και έκανε ένα ολόκληρο έθνος να βγει στους δρόμους και να κλαίει από χαρά! Ακόμα και σήμερα, 10 χρόνια μετά, ποιος δεν ανατριχιάζει όταν ξαναβλέπει στιγμιότυπα από τότε; Ποιος δεν καταλαμβάνεται από ρίγη συγκίνησης όταν βλέπει το κύπελλο στην αγκαλιά των παιδιών τυλιγμένο με τη γαλανόλευκη; Και όλα αυτά από μια μπάλα…

Έτσι λοιπόν και χτες χαρήκαμε, χειροκροτήσαμε, ξεσπάσαμε, γέμισε το διαδίκτυο με διθυραμβικά σχόλια για τα παλικάρια μας, αλλά δεν άργησε να ξεμυτίσει και η άλλη όψη της «ελληνικής ψυχής». Σχόλια από εδώ κι από εκεί του τύπου “χαρείτε, καημένοι Έλληνες, τώρα βγήκαμε από την κρίση”, “εδώ ο κόσμος καίγεται και εσείς χαίρεστε για την μπάλα”, “χειροκροτήστε αυτούς που θα πληρωθούν αδρά και πάλι από εσάς”, “τώρα μάλιστα, εξαλείφθηκε η ανεργία” και άλλα τέτοια καλόγουστα…

Για μισό λεπτό, σαν να μπερδευτήκαμε λίγο… Έχει βγει κάποια διάταξη που να ορίζει την κατήφεια, τη μιζέρια και την απαισιοδοξία ως τα μόνα αποδεκτά συναισθήματα για την ελληνική κοινωνία; Θεωρείται πλέον κατακριτέο ή παράνομο το γεγονός ότι ΧΑΡΗΚΑΜΕ; Πληγώσαμε κανέναν; (οι Ιβοριανοί δεν πιάνονται!). Όχι, φυσικά και δε θα έχουμε κανένα όφελος σαν χώρα από τη νίκη αυτή. Ούτε θα βγούμε από το μνημόνιο, ούτε θα μειωθεί η ανεργία, ούτε θα πλουτίσουν τα ασφαλιστικά ταμεία. Τα προβλήματα θα παραμείνουν τα ίδια και θα επιστρέψουμε σε αυτά, το υποσχόμαστε! Η δυστυχία δε φεύγει, θα είναι εκεί και θα μας περιμένει!

Γι’ αυτό αφήστε μας να το χαρούμε όσο μπορούμε! Να ξεφύγουμε για λίγο από όλα αυτά! Έστω και με αυτόν τον τρόπο. Έστω και για αυτόν τον λόγο! Το έχουμε ανάγκη! Ο άνθρωπος έχει ανάγκη το χαμόγελο, η ανθρώπινη ψυχή είναι προγραμματισμένη να αποζητά την ευτυχία και την ικανοποίηση. Ακόμα και τα βρέφη πασχίζουν για αυτό με τις διάφορες κινήσεις που κάνουν τα χεράκια τους. Και τα παιδιά παίζουν «μήλα» όχι για κάποιο τρόπαιο αλλά για να χαρούν. Χθες δεν έπαιζαν μόνο 11 Έλληνες μέσα στο γήπεδο, που αμφιβάλλω αν οι κραυγές ενθουσιασμού που έβγαλαν στο γκολ ήταν για κάποιο πριμ που ίσως λάβουν. Έπαιζε όλη η χώρα μαζί τους. Η νίκη τους ήταν δική μας νίκη. Δεν έχουμε, βλέπετε, πολλές ευκαιρίες για τέτοια συναισθήματα. Ποιος άλλος θα μπορούσε άλλωστε να μας τα προσφέρει; Η κυβέρνηση; Η τρόικα; Ο ΟΑΕΔ; Το IKA; Αν το καταφέρει κανείς, τότε ναι, να προσκυνήσουμε κι εκεί. Μέχρι τότε όμως αφήστε μας να πανηγυρίζουμε! Και να υπερβάλλουμε! Και να κατακτάμε κύπελλα από τη φάση των ομίλων, γιατί έτσι μας αρέσει! Και θα κλείσω με λίγους στίχους του σπουδαίου Βραζιλιάνου ποιητή Τρε Λανέμας:

Μου φεύγει το μυαλό

Αυτό είναι το σωστό

Νικάμε Κόστα Ρίκα                                                          

Και πάμε στους 8!!!