Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

Είδα τον δάσκαλο για καφέ

Ο κύριος Τάδε είχε 6ωρο σήμερα. Δηλαδή 6 ώρες μάθημα ή, καλύτερα, 6 διδακτικές ώρες, ούτε καν ολόκληρες, των 45 λεπτών η καθεμιά. Αυτή ήταν όλη κι όλη η δουλειά του σήμερα. Και μάλιστα με διαλείμματα ενδιάμεσα.

Ο κύριος Τάδε ξόδεψε μερικά λεπτά από κάθε ώρα για να επαναφέρει τους μαθητές του σε ρυθμούς μαθήματος. Τώρα που άνοιξε ο καιρός, το μυαλό τους έχει σκορπίσει και δε συμμαζεύονται εύκολα.

Στο πρώτο δίωρο ο κύριος Τάδε τους έβαλε να διαβάσουν ένα κείμενο, εξήγησε τις άγνωστες λέξεις, έκανε ερωτήσεις κατανόησης, δίδαξε δύο γραμματικά φαινόμενα, έδωσε οδηγίες για μια έκθεση και τους άφησε λίγη ώρα για να τη γράψουν. Ο κύριος Τάδε σκέφτηκε πως δε θα προλάβει να δει τις εκθέσεις στο διάλειμμα (γράφουν και από δυο σελίδες ο καθένας, ζωή να ‘χουν) και τις μάζεψε για να τις διορθώσει στο σπίτι.

Στο πρώτο διάλειμμα ο κύριος Τάδε πήγε στην αποθήκη για να βρει τα κατάλληλα όργανα και υλικά για το μάθημα της Φυσικής και ετοίμασε τον προτζέκτορα για την παρουσίαση του μαθήματος. Άδικος κόπος όμως καθώς όλο το δίωρο αφιερώθηκε στα Μαθηματικά, μιας και χρειάστηκαν διπλάσιες ασκήσεις από τις προτεινόμενες του βιβλίου για να κατανοήσουν οι μαθητές του την έννοια του ποσοστού.

Στο δεύτερο διάλειμμα ο κύριος Τάδε κράτησε στην τάξη τη Δήμητρα που έλειπε τις προηγούμενες μέρες και έπρεπε να καλύψει τα κενά που παρουσιάστηκαν.

Στην ώρα της Γεωγραφίας ο κύριος Τάδε ξεκίνησε με τους μαθητές του το σχέδιο εργασίας σχετικά με τα μεγαλύτερα ποτάμια του κόσμου και το πόσο αυτά επηρέασαν την ανάπτυξη των χωρών που διασχίζουν. Ο κύριος Τάδε χρειάστηκε να δώσει πολλές οδηγίες σχετικά με τον τρόπο που θα εργαστούν οι ομάδες, τι ακριβώς πρέπει να καταγράψουν και πού θα ψάξουν για πληροφορίες. Φυσικά η ώρα δεν έφτασε και θα συνεχίσουν την οργάνωση την επόμενη φορά.

Στο τελευταίο διάλειμμα ο κύριος Τάδε συνάντησε στον διάδρομο τον πατέρα του Χρήστου, ο οποίος δεν μπόρεσε να έρθει στη χθεσινή συνάντηση γονέων για να ενημερωθεί για την πρόοδο του παιδιού.

Η τελευταία ώρα ήταν εξουθενωτική. Ένας καβγάς στο διάλειμμα μεταξύ 2 παιδιών στάθηκε ικανός να ξεσηκώσει όλη την τάξη και ο κύριος Τάδε έπρεπε για άλλη μια φορά να παραστήσει τον διαιτητή, τον κριτή και τον δικαστή ώστε να βρει μια λύση που θα αποφορτίσει το τεταμένο κλίμα και θα συμφιλιώσει τους οξύθυμους έφηβους μαθητές του.

Ο κύριος Τάδε είχε μια κουραστική μέρα σήμερα. Αποφάσισε, λοιπόν, να πάει στην καφετέρια απέναντι από το σχολείο και να χαλαρώσει πίνοντας έναν καφέ με τους φίλους του. Την ίδια ώρα έξω από την καφετέρια μιλούσαν κάποιοι άλλοι φίλοι:
«Αυτός δεν είναι ο Τάδε; Ορίστε, ούτε 2 η ώρα και είναι κιόλας για καφέ.»
«Ε, βέβαια, και μετά λένε ότι οι δάσκαλοι δουλεύουν πολύ. Τα βλέπουμε! Εσύ τι κάνεις;»
«Καλά μωρέ, χαλαρά ήμασταν σήμερα…»


Υ.Γ. 1: Αφορμή για το κείμενο στάθηκε πραγματικό περιστατικό με δάσκαλο που πήγε στο σχολείο του στις 10 το πρωί και το γεγονός αυτό σχολιάστηκε έντονα από τους περίοικους. Σε κανέναν όμως δεν πέρασε από το μυαλό πως ο συγκεκριμένος δάσκαλος σχολάει στις 4:15 καθώς κάνει ώρες και στο ολοήμερο πρόγραμμα.

Υ.Γ. 2: Καθώς δεν έχει νόημα να διατυμπανίσουμε για άλλη μια φορά πως δεν περνάμε τη ζωή μας ρεμβάζοντας στην τάξη και πως η πραγματική δουλειά μας δεν είναι δυνατόν "να φανεί" και πως υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να εργαζόμαστε εξίσου σκληρά με άλλους, ας επιλέγουμε τουλάχιστον καφετέριες σε κατακόμβες ή σε κτίρια χωρίς παράθυρα και τζαμαρίες. Για να μην "τα βλέπουν".

Υ.Γ. 3: Ο κύριος Τάδε είναι έμπνευση μαθητή μου ο οποίος έγραψε έκθεση με τίτλο «Ο φίλος μου ο Τάδε», εξηγώντας μου πως δεν έβαλε συγκεκριμένο όνομα για να μη δυσαρεστήσει τους υπόλοιπους φίλους του. Ο Τάδε, είπε, είναι όλοι. Έτσι κι εδώ. Ο Τάδε είμαστε όλοι.


10 σχόλια:

  1. Στην διάρκεια της μαθητικής μου ζωής είχα πολλούς δασκάλους/καθηγητές και θυμάμαι μόλις 3-4 με την υπομονή και το μεράκι του κ. Τάδε. Μη γελιόμαστε. Δεν πάει καιρός από τότε που σπούδασα στο Πολυτεχνείο και θυμάμαι στα παιδαγωγικά τμήματα τους φοιτητές/φοιτήτριες να χαίρονται για το χαλαρό τους πρόγραμμα και για την μετέπειτα επαγγελματική τους ζωή που θα συμπεριλαμβάνει μπόλικες διακοπές, λίγες ώρες δουλειάς, κλπ. Είτε σας αρέσει, είτε όχι, ο κλάδος των εκπαιδευτικών είναι ένας κλάδος όπως όλοι οι άλλοι, στον οποίο υπάρχουν καλοί αλλά και αρκετοί, πραγματικά, κακοί επαγγελματίες. Μπορείτε να κάνετε ένα γκάλοπ ρωτώντας μαθητές. Τώρα που ευτυχώς ετοιμάζομαι να ζήσω στο εξωτερικό δεν έχει και τόση σημασία, αλλά έχω ζήσει περιστατικό στο οποίο μία νέα δασκάλα απαίτησε, ξαναλέω απαίτησε, να μην πληρώθώ επειδή σε ένα αναμνηστικό βίντεο, που μου είχε ανατεθεί να επιμεληθώ, ένας μαθητής έλεγε ότι η δασκάλα ήταν "κάπως αυστηρή κυρία". Οι συνάδελφοί της συμφώνησαν και δεν πήρα ποτέ τα χρήματά μου. Είναι σημαντικό να ξέρετε, λοιπόν, ότι υπάρχουν λόγοι για τους οποίους δεν χαίρετε της γενικότερης εκτίμησης στην κοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω αγαπητέ πως αν ασκούσατε έστω και για μια μέρα το επάγγελμα θα αλλάζατε γνώμη. Είναι πολύ εύκολο να κρίνουμε από την σκοπιά του παρατηρητή. Ίσως αυτή η δουλειά να μην έχει τόση πολύ σωματική κούραση, έχετε όμως αναλογιστεί την πνευματική κούραση ενός δασκάλου που καλείται καθημερινά να διαχειριστεί και να διδάξει 20-25 παιδιά; Στο σπίτι έχουμε 1-2 και κουραζόμαστε.. Και σε ότι αφορά στον "καλό" και τον "κακό" εκπαιδευτικό ισχύει ότι και σε όλα τα επαγγέλματα: προφανώς αυτός που αγαπάει την δουλειά του δίνει την ψυχή του και τον καλύτερό του εαυτό και δυστυχώς δεν είναι λίγα τα νέα παιδιά που επιλέγουν αυτή τη δουλειά για άλλους λόγος με τα ανάλογα αρνητικά αποτελέσματα. Μην αφήεντε μια προσωπική κακή σας εμπειρία να γενικεύει. Ούτε νομίζω ότι η αποψή σας εκπροσωπεί την πλειοψηφία της κοινωνίας.

      Διαγραφή
    2. Εγώ πάλι στη διάρκεια της μαθητικής μου ζωής (12 χρόνια) πέτυχα μόνο 2 καθηγητές που ήταν ένα βήμα πριν τη σύνταξη και τα είχαν ήδη ψιλοπαρατήσει. Όλοι οι υπόλοιποι μας έλιωναν στη δουλειά. Η (παράλογη) αντίδραση της εκπαιδευτικού που συναντήσατε δεν αποδεικνύει κάτι για το αν ρίχνει δουλειά στο σχολείο ή όχι. Οι δάσκαλοι, κυρίως των τελευταίων ετών, είναι άνθρωποι που μπήκαν στα πανεπιστήμια με 18 και 19 χιλιάδες μόρια, που σημαίνει ότι μόνο να λουφάρουν δεν έμαθαν. Στα χρόνια που εργάζομαι δεν έχω συναντήσει ούτε έναν συνάδελφο που να μην τρέχει όλη μέρα στο σχολείο ετοιμάζοντας το μάθημά μου. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό εργάζονται όλοι στο σπίτι (όλοι εργάζονται έστω και στον ελάχιστο) αλλά εκ των πραγμάτων δεν είναι δυνατόν με τα σημερινά δεδομένα και απαιτήσεις των αναλυτικών προγραμμάτων να μη δουλεύεις στο σχολείο!

      Διαγραφή
  2. Αγαπητέ ανώνυμε, το είπατε και μόνος σας. Το ακούσατε από ΦΟΙΤΗΤΕΣ του παιδαγωγικού τμήματος. Κάντε ένα κόπο να τους ρωτήσετε αφού μπήκαν στην τάξη. Τους μαθητές μας να τους ρωτήσουμε τώρα ή όταν ωριμάσουν; Μήπως αφήνεστε τα χρήματα που χάσατε να σας κάνουν λίγο εμπαθή; (Όσο κάθομαι οπουδήποτε στην Ελλάδα και μου φέρνουν ένα ποτήρι νερό, τα " εξωτερικά" δεν πρόκειται να αποκτήσουν καμιά a priori αίγλη... Άλλωστε το "ευρωλιγούρης" ή "ελληνάρας" είναι ψευτοδίλημμα )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν τα χρήματα που έχασα με κάνουν εμπαθή; Ε, να λοιπόν, μια πραγματικότητα, την οποία δεν έχω δει ποτέ κανέναν δημόσιο υπάλληλο να την αποδέχεται: ναι, είναι πιθανό να μην κάνετε καλά την δουλειά σας. Μα τόση τελειότητα πια; Εγώ κάνω λάθη στην δουλειά μου, τα βλέπω, τα παραδέχομαι και προσπαθώ να τα διορθώνω. Τόσο τρομερό είναι; Το γεγονός ότι εσείς ασχολείστε μόνο με το να μας πείσετε για την τελειότητά σας, δείχνει το πόσο κλειστοί είστε στο να παραδεχτείτε ότι κάτι μπορεί να μην πηγαίνει καλά με τον κλάδο σας. Όπως εξηγώ, με ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις, δεν έχω γνωρίσει καλούς δασκάλους, οπότε θα μπορούσατε να σταθείτε περισσότερο σε αυτό. Το άλλο ερώτημα βέβαια είναι: μήπως οι περισσότεροι από τους υποστηρικτές των εκπαιδευτικών στα ελληνικά σχολεία είναι . . . εκπαιδευτικοί; Αγαπητή Mariposita, το αν πιστεύετε ή όχι πως το σχόλιό μου εκφράζει την πλειοψηφία της κοινωνίας, λίγη σημασία έχει από την στιγμή που φράσεις όπως "μην κοροϊδευόμαστε, στο σχολείο δεν γίνεται καμία δουλειά, όλη η δουλειά γίνεται στα φροντιστήρια" λέγονται από τα χείλη της συντριπτικής πλειοψηφίας. Επίσης, γράφετε για το γεγονός ότι η δουλειά σας παρότι δεν είναι σωματική, είναι κουραστική. Δεν το αμφισβήτησε αυτό κανείς, οπότε δεν αντιλαμβάνομαι την σημασία αυτού του σχολίου σας. κ. Λαζαρίδου, δεν αμφισβητεί κανείς πως εσείς μπορεί να είστε μια ικανή εκπαιδευτικός - αν και θα είχε σημασία να δείτε ποιοι άλλοι εκτός από εσάς και τους φίλους σας το υποστηρίζουν αυτό - επειδή όμως εκτός από εσάς γνωρίζουμε και εμείς ανθρώπους του κλάδου σας, και μάλιστα αρκετούς, θα μας επιτρέψετε να έχουμε διαμορφώσει άποψη για το πόσο και αν εργάζονται με συνέπεια. Τέλος, Κακέ Λύκε καλά κάνετε και αρκείστε σε ένα ποτήρι νερό, είναι όμως δικαίωμά μου να μην αρκούμαι σε αυτό. Είναι νομίζω σαφές ότι οι επιλογές μας να ζήσει ο ένας εντός Ελλάδας και ο άλλος εκτός, δεν κάνει τον έναν καλύτερο από τον άλλο. Τους μαθητές ρωτήστε τους όταν ωριμάσουν, θα μπορούν να μιλήσουν πιο ελεύθερα, τώρα φοβούνται για τον βαθμό τους και δε νομίζω ότι θα πούνε όσα πραγματικά πιστεύουν. Και δε νομίζω ότι όποιο υπονοούμενο περί ανωνυμίας από την μεριά σας, προκαλεί κάτι λιγότερο από γέλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Aγαπητέ ανώνυμε πραγματικά μένω έκπληκτος με το γεγονός ότι δεν συναντήσατε καλούς δασκάλους στη μαθητική σας ζωή πέρα από 3-4 που αναφέρατε. Επιτρέψτε μου όμως να σας πω ότι πραγματικά θα πρέπει να ήταν ιδιαίτερα φωτισμένοι διδάσκαλοι ώστε να τους ενθυμείστε ακόμη... Επίσης, δεν μας αναφέρατε διόλου τις αντίστοιχες εμπειρίες της φοιτητικής σας ζωής, οι οποίες ελπίζω να μην είναι ανάλογες, εφόσον - νομίζω ότι τουλάχιστον αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτησης- αποδεδειγμένα το Πολυτεχνείο θεωρείται μια εκ των κορυφαίων σχολών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο... Και ενοψει της επικείμενης σας αναχώρησης για το εξωτερικό, σας παρακαλώ να μας κοινοποιήσετε σε ποια πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα -φαντάζομαι εκεί θα διαβιείτε- ένας νεοδιόριστος δάσκαλος-καθηγητής αμοίβεται με 640 ευρώ το μήνα, όντας μάλιστα έτη φωτός μακριά από το σπίτι και την οικογένεια του!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι, είναι αλήθεια ότι στο Πολυτεχνείο, δεν υπήρξε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με τους διδάσκοντες. Σε γενικές γραμμές ήταν καλοί και υποστηρικτικοί με όσους είχαν όρεξη και ταλέντο στην επιστήμη. Όχι δεν θα πάω σε πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα, αλλά σε πολιτισμένη χώρα άλλης ηπείρου. Δεν αντιλαμβάνομαι την ειρωνία σας, όμως. Από χαμηλούς μισθούς γνωρίζω πολύ καλά, στην Ελλάδα ζω άλλωστε. Το να μην θέλω να συνεχίσω να ζω υπό τέτοια οικονομική πίεση ενώ εργάζομαι σκληρά, είναι δικαίωμά μου. Γενικώς υπάρχει ελευθερία και γνώση. Όταν, λοιπόν, κάποιος σχεδιάζει το μέλλον του, οφείλει να λαμβάνει υπόψη διάφορους παράγοντες. Αν επιλέξω να γίνω δάσκαλος, το κάνω γνωρίζοντας από την αρχή ότι θα έχω 25 μαθητές και μισθό 640 ευρώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα σας.Είμαι μία δασκάλα κι εγώ κι εργάζομαι εδώ και 15 χρόνια σε σχολεία της χώρας μας μακριά από τον τόπο κατοικίας μου. Αυτό δεν μειώνει καθόλου την αγάπη μου για τα παιδιά και τη δουλειά μου.Τα παιδιά που έχω τη χαρά να έχω στην τάξη μου κάθε χρόνο, είναι "παιδιά μου" και μόνο έτσι τα νιώθω! Θέλω να απευθυνθώ σε όσους είναι εκτός του κλάδου των εκπαιδευτικών. Σίγουρα δεν είμαστε όλοι "καλοί".Όμως οι γενικεύσεις ποτέ δεν είναι σωστές.Καθημερινά, εδώ και 15 χρόνια, δίνω την ψυχή μου στα παιδιά και πασχίζω να τους μάθω όσα απαιτεί η τάξη τους!Για εμένα όμως δάσκαλος δεν είναι μόνο αυτό! Προσπαθώ να εμπνεύσω τα παιδιά να δημιουργήσουν, να εκφραστούν, να μάθουν να κρίνουν και να μην είναι "παπαγάλοι" που έμαθαν απ΄έξω 5 λόγια.Το επάγγελμα του δασκάλου είναι πολυσύνθετο και υπέροχο! Όταν βλέπω τη λάμψη στο βλέμμα των "παιδιών μου", όλη η κούραση φεύγει και συνεχίζω με μεγαλύτερο ζήλο παρακάτω.Τι έχω καταλάβει; Αρέσει στα παιδιά και το διαφορετικό, πέρα από το κλασικό - παραδοσιακό μάθημα. Κάνουμε μάθημα με τη χρήση της τεχνολογίας και βάζοντας το παιδί σε ομαδικές δραστηριότητες, για να μάθει να συνεργάζεται και με τους συμμαθητές του. Η επιμόρφωση στους Η/Υ βοηθάει πολύ να μάθουμε νέες τεχνικές και νέους δρόμους στην εκπαίδευση. Δυστυχώς στο σχολείο μου δεν υπάρχει ο εξοπλισμός για όλα αυτά. Επειδή όμως η θέληση νικά εμπόδια, θεώρησα καλό να μάθω στα "παιδιά μου" όσα ωραία έμαθα μέσω της επιμόρφωσης. Οπότε αντί να περιμένω πότε το κράτος θα εξοπλίσει το σχολείο μου, κουβαλώ καθημερινά τον υπολογιστή μου και κάνω αυτό που θέλω στην τάξη μου. Με λυπεί αφάνταστα το γεγονός να ακούω για τους δασκάλους όλα όσα λέγονται . Υπάρχουν αξιόλογοι δάσκαλοι που δουλεύουν και άλλοι που είναι από την άλλοι πλευρά του ποταμού... Απλά ας σεβόμαστε τον κόπο όσων είναι πραγματικά "δάσκαλοι"! Τα παιδιά ξέρουν... νιώθουν... θυμούνται...εκείνα είναι οι καλύτεροι κριτές!!! Δουλεύω στο σπίτι μου πολλές ώρες για να ετοιμάσω μία ενδιαφέρουσα διδασκαλία για τα "παιδιά μου".Κουράζομαι, αλλά η ικανοποίηση που παίρνω είναι μεγαλύτερη από την κούραση και συνεχίζω... Θερμή παράκληση:ΜΗΝ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΓΕΝΙΚΕΥΣΕΙΣ!!! Είναι άδικο!!!! Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν διάβασα όλα τα παραπάνω σχόλια, καθώς το μόνο που θέλω είναι να εκφράσω την δική μου προσωπική άποψη και όχι να μπώ σε διαμάχες.

    Μέχρι να γίνω μαμά, ή καλύτερα μέχρι να πάει η κόρη μου παιδικό σταθμό, ήμουν κι εγώ από εκείνους που έλεγαν ότι έλα μωρέ, μια χαρά δουλειά είναι αυτή του εκπαιδευτικου, μερικές ώρες σκάρτες την ημέρα και μετά από τις 2 σπίτι ή για καφέ.

    Τα χρόνια πέρασαν, έγινα μαμά και μετά έγινα μαμά ενός παιδιού που πάει παιδικού. Το τί αλλαγές βλέπω στο παιδί μου εξαιτίας του εκπαιδευτικού που δουλεύει σκάρτες λίγες ώρες δεν μπορώ να τις περιγράψω!

    Για εμένα έχει κάθε δικαίωμα να πάει όπου θέλει για καφέ, να κάνει ότι θέλει, με την προϋπόθεση ότι έκανε καλά την δουλειά του, ότι αγκάλιασε το παιδί μου, ότι του πρόσφερε γνώση και πόσα άλλα πολύτιμα στοιχεία.

    Μπορεί να είμαι από τους τυχερούς που σε τρία χρόνια παιδικού σταθμού έχουμε "πέσει" σε εξαιρετικούς εκπαιδευτικούς. Αλλά, από την άλλη τέτοια τύχη μου φαίνεται αδιανότητη. Μήπως τελικά εμείς οι γονείς είμαστε προκατειλημένοι και γι'αυτό τα βλέπουμε όλα στραβά;;;

    Τέλος, επειδή δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή επιτρέψτε μου να σας βάλω ένα λινκ με το "δώρο" που έκανα πέρισυ στις δασκάλες της Δώρας. Ένα γράμμα γραμμένο από την ψυχή μου!
    https://marthablogging.wordpress.com/2015/07/29/our-teachers/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλησπέρα σε όλους. Σπουδάζω Νηπιαγωγός σε Πανεπιστήμιο. Πέρασα στη σχολή μου με 14.200 λόγω προσωπικών δυσκολιών που δεν μου επέτρεπαν να αφιερώσω χρόνο στο διάβασμα όσο ήθελα. Διαφορετικά κρίνοντας και από τα λεγόμενα των καθηγητών μου μπορούσα για πολύ πολύ παραπάνω. Είναι αλήθεια πως στις σχολές των επιστημών αγωγής τα πράγματα είναι πιο χαλαρά, γεγονός που για εμένα προσωπικά είναι απαράδεκτο γιατί η μελλοντική μας δουλειά διαμορφώνει ανθρώπους. Αυτό που κατάλαβα μέσα στο πρώτο εξάμηνο στο συγκεκριμένο τμήμα είναι ότι η εν γένει απαξίωση του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού (ειδικά στις νηπιαγωγούς όπουοι περισσότεροι νομίζουν οτι νηπιαγωγος σημαίνει αλλάζω πάνα σε μωρα) από πλευράς της κοινωνίας έχει ρίζες και μέσα στην ίδια τη σχολή. Γιατί δε γίνεται κάποιος που φοιτά στο τμήμα Φιλολογίας να έχει περισσότερο διάβασμα από εμένα που η δουλειά θα είναι να πλάθω μια παιδική ψυχή. Είναι παράλογο. Όλες οι σχολές στην Ελλάδα δε προσφέρουν όλα τα απαραιτητα εφόδια για την επαγγελματική κατάρτιση του σπουδαστή, αλλά στα παιδαγωγικά τμήματα αυτό ισχύει στη ². Οπότε οι πραγματικά καλοί εκπαιδευτικοί για μένα και τέτοιου είδους εκπαιδευτικός θέλω να γίνω είναι αυτοί που ξεφεύγουν από τα στενά όρια των ακαδημαϊκών τους μαθημάτων και στοχεύουν στην αυτοβελτίωση τους διαβάζοντας παραπάνω πράγματα για την επιστήμη που διάλεξαν να υπηρετήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή