Η δύναμη της καρέκλας

«Πριν 3 μέρες ήμουν στο Καστελλόριζο, σας μιλάω μετά λόγου γνώσεως, σας μεταφέρουν υπερβολές», «Δε χάνουνε καμία μέρα προϋπηρεσίας, μα τι είναι αυτά που λένε…», «Θέλουμε να είναι την επόμενη μέρα», «Η παρουσίασή τους μετά από 2 ή 3 μέρες δε δημιουργεί κανένα πειθαρχικό πρόβλημα ή απώλεια στις θέσεις, μη λέμε τώρα και ό,τι θέλουμε…»

Τι να κάνουμε τώρα εμείς; Να νευριάσουμε; Να στεναχωρηθούμε; Να γελάσουμε; Έλα, ντροπή, ο υπουργός μιλάει… Για μια ακόμη φορά…

Βέβαια, κύριε Υπουργέ, σας διαφεύγουν κάποιες λεπτομέρειες, βασικές θα έλεγα. Μην αγχώνεστε όμως, θα τα δούμε όλα. Σχετικά με τις “υπερβολές” μας για απώλεια προϋπηρεσίας, σας παραθέτω τη σχετική αναφορά από την εγκύκλιο που εσείς υπογράψατε: «Σημειώνεται ότι ως ημερομηνία πρόσληψης των προσωρινών αναπληρωτών λαμβάνεται υπόψη η ημερομηνία ανάληψης υπηρεσίας στην οικεία Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης». Και για να σας εξηγήσω τι εννοείτε, αυτό σημαίνει ότι και μια μέρα προϋπηρεσίας μας ανεβάζει ή μας κατεβάζει πολλές θέσεις στον πίνακα, αν σκεφτείτε πως εκείνη τη μέρα παρουσιάζονται εκατοντάδες άνθρωποι - παρεμπιπτόντως, ξέχασα να αναφέρω ότι μιλάμε για ανθρώπους. Γι’ αυτό σκοτωνόμαστε να παρουσιαστούμε την πρώτη μέρα στις Κυκλάδες, όχι επειδή μάθαμε για προσφορές στα συριανά λουκούμια.

Μας θέλετε εκεί την επόμενη μέρα. Γιατί την επόμενη μέρα; Την ίδια στιγμή μπορούμε. Πριν ακόμα διαβάσουμε το όνομά μας στον πίνακα, είμαστε σε θέση να διακτινιστούμε. Δικό μας πρόβλημα είναι το αν θα προλάβουμε αεροπλάνα και βαπόρια. Εξάλλου, εσείς ο ίδιος το δοκιμάσατε και είναι πανεύκολο! Πήγατε στο Καστελλόριζο και γυρίσατε μέσα σε τρεις μέρες! Για εμάς όμως τυχαίνει να είναι λίγο πιο δύσκολο αφού δε θα πάμε εκεί για επίσκεψη αλλά για εγκατάσταση και το βασικότερο, τα οικονομικά μας δε μας επιτρέπουν να κυκλοφορούμε με ελικόπτερο.

Ξέρετε όμως ποια είναι η μεγαλύτερη αδικία, κύριε Υπουργέ; Ότι εσείς φαίνεστε. Εσείς ακούγεστε. Εσάς βλέπει ο κόσμος στην τηλεόραση και σας πιστεύει. Αν κάθε φορά που μιλούσατε είχατε απέναντί σας έναν δάσκαλο, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά. Η κοινή γνώμη, βλέπετε. Αλλά εσείς έχετε την καρέκλα. Και η δική σας η καρέκλα αξίζει όσο χίλιες σχολικές δικές μας. Να θυμάστε όμως ότι αυτός είναι δικός μας χώρος. Εσείς χτες ήρθατε, αύριο θα φύγετε. Θα είναι μέρα, θα είναι νύχτα, δεν το ξέρουμε. Εμείς, σύμφωνα με το συνταξιοδοτικό, θα είμαστε εδώ για εκατοντάδες χρόνια ακόμα. Μη μας εμπαίζετε, λοιπόν. Δεν έχετε το δικαίωμα.