Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία η χθεσινή (3/12) και έτσι σήμερα ασχοληθήκαμε με αντίστοιχες δραστηριότητες. Αρχικά και χωρίς να τους εξηγήσω κάτι, τους παρουσίασα τον Παντελή και τη Λουκία! Τους εξήγησα ότι είναι δίδυμα αδέρφια, πολύ καλά παιδιά, είναι όμως...τσιτσίδια!

Δε φοράνε ρούχα και πρέπει να τα ντύσουμε! Με κοίταξαν λίγο έκπληκτα, σαν να το 'χασε κάπως η κυρία και τους φέρνει παιχνίδια του παιδικού σταθμού αλλά ακάθεκτη συνέχισα στην ουσία! Θα τα ντύσουν έχοντας κλειστά τα μάτια τους και με τη βοήθεια των υπολοίπων! Χωρίστηκαν έτσι σε 2 ομάδες, η μια ανέλαβε τον Παντελή και η άλλη τη Λουκία. Κάθε φορά ένας παίκτης από κάθε ομάδα θα παίρνει ρούχα και θα ντύνει την κούκλα και ο γρηγορότερος θα δίνει πόντο στην ομάδα του. Θα έπρεπε όμως με κάποιον τρόπο να ξεχωρίσουν τα ρούχα. Συμπλήρωσα τότε ότι τα ρούχα της Λουκίας τα έφαγε ο σκόρος! Η ομάδα, λοιπόν, της Λουκίας θα πρέπει να βρίσκει με την αφή τα ρούχα με τις τρύπες ενώ η άλλη ομάδα τα λεία χαρτονάκια.

Σε κάθε παίκτη που κάνει την προσπάθειά του θα υπάρχει και κάποιος βοηθός που θα τον κατευθύνει στη σωστή τοποθέτηση του ρούχου, χωρίς όμως να το αγγίζει. Βρέθηκαν κασκόλ να κλείσουν τα μάτια και...ξεκινήσαμε!

Μερικά έπιασαν το νόημα και με ρωτούσαν τι γιορτάζουμε σήμερα ενώ ένα αγόρι με ρώτησε αν είναι παγκόσμια ημέρα των τυφλών! Του είπα ότι το πλησίασε αλλά δεν απάντησα ακόμα ξεκάθαρα!

Αφού τελείωσε το παιχνίδι και όοοολοι παραδέχτηκαν ότι δεν ήταν τόσο εύκολο όσο φαινόταν και πως η βοήθεια του συμπαίκτη τους ήταν κάτι παραπάνω από χρήσιμη, τους έδειξα το παρακάτω βίντεο, συνεχίζοντας τη μούγκα!

Αρχικά έμοιασε με μια απλή σκηνή μπαλέτου, σύντομα όμως αντιλήφθηκαν πως και από τους δύο χορευτές έλειπε ένα άκρο! Πληθώρα συναισθημάτων τότε! Έκπληξη, τρόμος, λύπη, ενθουσιασμός, συγκίνηση! "Σαν θέαμα αρχικά μοιάζει σοκαριστικό" παραδέχτηκα "αλλά αν δούμε τα πρόσωπά τους είναι απλώς δύο άνθρωποι που χορεύουν χωρίς κανένα πρόβλημα!".

"Το λέει η καρδιά τους!" σχολίασε εύστοχα μια μαθήτριά μου στο τέλος του βίντεο και με αφορμή αυτό μιλήσαμε για την ψυχική δύναμη που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος να ξεπεράσει την αναπηρία του, να την αγαπήσει ως κομμάτι του εαυτού του, να μάθει να ζει με αυτήν και να κάνει τελικά αυτό που θέλει η καρδιά του!

Στη συνέχεια τους έδειξα κάποιες φωτογραφίες από την καθημερινότητα που σχετίζονται με τα άτομα με αναπηρία όπως ράμπες στα μέσα μεταφοράς και σε παραλίες, κεκλιμένα επίπεδα στα πεζοδρόμια, θέσεις στάθμευσης για άτομα με αμαξίδιο, εισόδους κτιρίων "φιλικές" και μη προς τα άτομα με αναπηρία, λωρίδες σε πλακάκια πεζοδρομίων με οδηγό όδευσης τυφλών αλλά φωτογραφίες με ασυνείδητους που αφήνουν τα οχήματά τους οπουδήποτε χωρίς να σκέφτονται ότι δυσκολεύουν τρομερά κάποιους συνανθρώπους τους.

Μετά το ρίξαμε στον αθλητισμό και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες! Αμέτρητα βίντεο στο ίντερνετ με Έλληνες και ξένους αθλητές, με γνωστά μας αθλήματα που εδώ όμως τροποποιούνται και γίνονται πρωτότυπα, με τρομερές επιδόσεις, με υπερπροσπάθεια. Εμείς είδαμε τα παρακάτω:

(Καθ'όλη τη διάρκεια του αγώνα ενθάρρυναν τον αθλητή που αγάπησαν από την αρχή, καθώς δεν είχε χέρια, και όταν τελικά πήρε το χρυσό, ζητωκραύγαζαν κάνα 10λεπτο! Λύπηση; Καμία! Μιλάμε για πρωταθλητές!)

Κι επειδή τα παιδάκια θέλουν και το παιδικό τους, είδαμε "To δώρο"

Στη συνέχεια σήκωνα το κάθε παιδί όρθιο και του έδινα μια κόλλα χαρτί όπου υπήρχαν φράσεις σχετικές με τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Έπρεπε να διαλέξει μία φράση και να την πει χωρίς όμως να μιλήσει, παρά μονάχα να ανοιγοκλείνει το στόμα του. Οι υπόλοιποι έπρεπε να παρατηρήσουν τα χείλη του και να βρουν τη φράση, μιμούμενοι τον τρόπο επικοινωνίας των κωφάλαλων.

Λίγα λόγια για την αναπηρία…

1)   Τα άτομα με αναπηρία έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση.

2)  Τα άτομα με αναπηρία δικαιούνται ισότιμη μεταχείριση.

3)  Το κράτος πρέπει να διασφαλίζει την ποιότητα ζωής των ατόμων με αναπηρία.

4)   Τα άτομα με αναπηρία μπορούν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό.

5)  Τα άτομα με αναπηρία δεν πρέπει να απομονώνονται από την κοινωνία.

6)  Τα άτομα με αναπηρία έχουν ικανότητες και δυνατότητες.

7) Η στήριξη των ατόμων με αναπηρία είναι υποχρέωση της πολιτείας.

8)  Δεν παρκάρουμε το αμάξι μας σε θέση στάθμευσης για άτομα με αναπηρία.

9)   Στα δημόσια κτίρια και στα μέσα μεταφοράς πρέπει να υπάρχουν μπάρες για αμαξίδια.

10) Στα σχολεία πρέπει να υπάρχει η αντίστοιχη υποδομή για μαθητές με αναπηρία.

11) Αναπηρία δε σημαίνει ανικανότητα.

12) Ο καθένας μας μπορεί να αποκτήσει αναπηρία στη ζωή του.

13) Η πλήρης ένταξη των ατόμων με αναπηρία σε κάθε πτυχή της ζωής είναι καθήκον του κράτους.

Κάθε πρόταση και μια συζήτηση. Κι άλλες ώρες να είχαμε θα τις γεμίζαμε!

Για το τέλος το "Pet Shop":

Κανείς δεν είναι άχρηστος και κανείς δεν περισσεύει. Όλοι είμαστε άνθρωποι, έχουμε τα ίδια δικαιώματα και καμία αναπηρία δεν πρέπει να τα στερεί.

Τα άτομα με αναπηρία δε ζητούν τον οίκτο μας. Απαιτούν και δικαιούνται ισότιμη συμμετοχή στη ζωή!