Μη φοβάσαι, λοιπόν. Άλλοι φρόντισαν για εσένα

"Φίλε" φασίστα,

σε αποκαλώ «φίλο» όχι επειδή σε συμπαθώ αλλά επειδή το πολίτευμα της χώρας μου αναγνωρίζει την υπόστασή σου ως εντολοδόχο του μίσους και σου παραχωρεί το δικαίωμα να παραληρείς και να θρέφεσαι μέσα από μια σχέση παράσιτου-ξενιστή.

Στην πραγματικότητα δε φταις εσύ. Εσύ απλά χειραγωγείσαι. Εκείνοι που εμποτίζουν το μυαλό σου με ρατσιστικό δηλητήριο σε έχουν μετατρέψει σε θύμα κι εσύ με τη σειρά σου ψάχνεις άλλα θύματα για να αντιδράσεις, υπηρετώντας τους σκοπούς τους.

Θέλω να σου πω ότι δε χρειάζεται να φοβάσαι. Είναι δύσκολο, το ξέρω. Εξάλλου αυτός είναι ο ρόλος σου, αυτό σου έμαθαν να κάνεις εκείνοι που τυφλά και άκριτα υπακούς: Να φοβάσαι οτιδήποτε διαφορετικό, οτιδήποτε ξένο.

Οι πρόσφυγες που ήρθαν στη χώρα σου δεν είναι βιαστές. Δεν είναι εγκληματίες. Δεν είναι κλέφτες. Είναι απλά άνθρωποι από μια άλλη χώρα του κόσμου. Γιατί βλέπεις υπάρχουν κι άλλες χώρες στον κόσμο. Αν τους βλέπεις λερωμένους είναι επειδή ξεριζώθηκαν από τη χώρα τους για να σώσουν τις οικογένειές τους από τον πόλεμο, έχασαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους, έδωσαν την περιουσία τους στους λαθρέμπορους, στοιβάχτηκαν σε σαπιοκάραβα για να περάσουν το Αιγαίο, ανέσυραν πνιγμένα τα παιδιά τους, περπάτησαν ατελείωτα χιλιόμετρα φορτωμένοι με τα υπάρχοντά τους, τα παιδιά τους, τους γονείς τους, τις ελπίδες τους, τα όνειρά τους και τους εφιάλτες τους, κοιμούνται στο χώμα, υπομένουν τη βροχή και το κρύο, ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια, αναζητούν πατρίδα, βρίσκουν τοίχους, φράκτες και κλειστά σύνορα και πέρα από όλα αυτά έχουν να αντιμετωπίσουν και άτομα σαν εσένα. Γι’ αυτό συγχώρεσέ τους για τις λάσπες στα πρόσωπά τους και τους λεκέδες στα ρούχα τους.

Οι άνθρωποι αυτοί δε θα καταστρέψουν τη χώρα σου. Η χώρα σου θεωρείται από πολλούς ήδη κατεστραμμένη. Και για αυτό φταις εσύ και οι συμπολίτες σου. Φταίνε οι κυβερνήσεις που εσύ εξέλεξες. Δε φταίνε οι άνθρωποι που βρίσκονται στον δρόμο κάτω από το σπίτι σου. Μη νομίζεις ότι η μοίρα σου απέχει και πολύ από τη δική τους. Ο ισχυρός επιβιώνει στη φύση. Εδώ δεν υπάρχει ισχυρός. Μην αυταπατάσαι.

Οι άνθρωποι αυτοί δε θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό σου. Αν ένας πολιτισμός κινδυνεύει από ταλαιπωρημένους ανθρώπους, τότε είναι σκάρτος και αξίζει να χαθεί. Ίσως δοκιμάσεις κάποιο καινούριο φαγητό, ίσως ακούσεις για κάποιο άγνωστο επάγγελμα, ίσως δεις μια νέα αρχιτεκτονική. Ο πολιτισμός σου μόνο να εμπλουτιστεί μπορεί. Και αυτό κάνουν όλοι οι πολιτισμοί από τότε που ο άνθρωπος διαφοροποιήθηκε από τη φύση, εξελίσσονται. Δεν ξέρω αν το έχεις ακούσει αυτό, εσύ και οι όμοιοί σου. Αμέτρητα κράτη αποτελούνται από διαφορετικές εθνικότητες χωρίς να έχουν αφανιστεί. Και όσο για τη θρησκεία σου…έλα, παραδέξου το, δεκάρα δε δίνεις για τη θρησκεία σου. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, αγνοείς αυτό που πρεσβεύει η θρησκεία σου.

Τα παιδιά σου δε θα πάθουν τίποτα απολύτως αν παίξουν στο πάρκο με προσφυγόπουλα. Δε θα κολλήσουν ασθένειες, δε θα απαχθούν, δε θα ξεχάσουν τη γλώσσα και την ιστορία τους. Το πολύ πολύ να μάθουν καμιά καινούρια λέξη. Την ιστορία της χώρας σου την ξεχνάς εσύ. Ή μήπως αγνοείς το γεγονός ότι οι παππούδες σου υπήρξαν πρόσφυγες;

Στο ξαναλέω, μη φοβάσαι. Δεν κινδυνεύεις. Δε θα σε σκοτώσουν. Δε θα βιάσουν τις κόρες σου. Οι πρόσφυγες πλέον σε ευγνωμονούν. Όχι εσένα, τη χώρα σου. Τη χώρα που νομίζεις ότι θέλουν να καταστρέψουν. Και την ευγνωμονούν επειδή τους βοηθάει. Όσο καιρό εσύ επιδίδεσαι σε ρητορική μίσους και προσπαθείς να εδραιώσεις τη μισαλλοδοξία και τη ξενοφοβία, οι συμπολίτες σου μαγειρεύουν για εκείνους, τους ντύνουν και τους στεγάζουν. Οι συμπολίτες σου είναι άνθρωποι.

Μη φοβάσαι, λοιπόν. Άλλοι φρόντισαν για εσένα.