Να 'τανε το 21...

Κολοκοτρώνης

(Απάντηση στον Ιμπραήμ) «Αυτό όπου μας φοβερίζεις, να μας κόψεις και κάψεις τα καρποφόρα δένδρα μας, όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνο πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει, ημείς δεν προσκυνούμε.

Τι τα δένδρα μας αν τα κόψεις και τα κάψεις, την γην δεν θέλει την σηκώσεις και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και θα τα μετακάνει. Μόνο ένας Έλληνας να μείνει πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ' το από τον νου σου»

Τι πάθατε ωρέ Έλληνες; Τι λιγοψυχάτε;  Τι τους αφήνετε να αλωνίζουν το τόπο μας; Είστε Έλληνες! Τι προσκυνάτε;  Λησμονάτε μωρέ την δοξασμένη ιστορία μας; Σηκώστε ψηλά το κεφάλι! Εμείς οι Έλληνες....δεν προσκυνούμεν! ΕΝΩΘΕΙΤΕ! Κοιτάτε ίσια μπροστά! Δεν λυπάστε τα παιδιά σας ωρέ;  Αυτά που θα’ναι στη σκλαβιά, χωρίς ελπίδα;

Κανάρης

Όταν ο ένδοξος και δαφνοστεφής πυρπολητής Κωνσταντίνος Κανάρης έγινε υπουργός των ναυτικών και μπήκε για πρώτη φορά στο γραφείο του, είδε στην θέση του υπουργού μια πολυτελέστατη πολυθρόνα. Μόλις την είδε φώναξε: Τί θέλει αυτή η πολυθρόνα εδώ; Βγάλτε την γρήγορα γιατί θα την πετάξω έξω από το παράθυρο. Στο υπουργείο δεν ήλθα να περάσω τις διακοπές μου και να αναπαυθώ, αλλά για να δουλέψω…

Καποδίστριας

 «...Ελπίζω όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματος των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ' ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της...» και «... εφ' όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματα μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».

Σαν κάτι να στράβωσε στην πορεία…

Χρόνια πολλά, ωρέ Έλληνες!!!