Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Κυρία, υπάρχει Άγιος Βασίλης;

Πόσες φορές αλήθεια βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την τρομερή αυτή ερώτηση; Πόσες φορές αντικρίσαμε τη στιγμή εκείνη δυο ορθάνοιχτα μάτια που γεμάτα ανυπομονησία περιμένουν μια απάντηση; Που κρέμονται από τα χείλη σου λες και η τύχη ολόκληρου του σύμπαντος εξαρτάται από τα λόγια σου;
Και πριν προλάβεις να ανοίξεις το στόμα σου πάντα πετάγονται άλλα παιδιά και φωνάζουν όλο απογοήτευση και πίκρα πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης και πως τα δώρα τα φέρνει η μαμά και ο μπαμπάς.

Μα ποιος τους το έκανε αυτό; Ποιος τους αφαίρεσε το δικαίωμα να ελπίζουν; Ποιος ήταν αυτός που με τόση σκληρότητα τους στέρησε τη μαγεία; Εξάλλου, η ελπίδα δεν είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων; Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην ελπίζει σε κάτι, που να μην πιστεύει σε κάτι… Άλλοι το ονομάζουν Θεό, άλλοι τύχη, άλλοι μοίρα… Τα παιδιά το ονομάζουν Άγιο Βασίλη και τον έχουν ανάγκη, όπως έχουμε και οι «μεγάλοι» ανάγκη την ελπίδα, αφού χωρίς αυτή είμαστε αδύναμοι, παραιτημένοι από τη ζωή.

Δεν είναι ούτε τα λαμπάκια, ούτε το έλατο, ούτε τα δώρα που κάνουν την ψυχή μας να αγαλλιάζει τις γιορτινές αυτές μέρες. Είναι η ελπίδα για κάτι καλύτερο, η προσδοκία πως κάτι ομορφότερο θα έρθει στη ζωή μας. Δεν είναι απληστία, είναι στη φύση του ανθρώπου η προσπάθεια για βελτίωση κι εξέλιξη. Βέβαια, πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αποτυχία και την απογοήτευση, αυτό όμως δε σημαίνει πως πρέπει να σταματήσουμε να ελπίζουμε. Και μάλιστα στους καιρούς που διανύουμε επιβάλλεται να ελπίζουμε. Για μια καλύτερη ζωή. Για ένα καλύτερο μέλλον. Για έναν καλύτερο κόσμο….

“Ναι, αγάπη μου, υπάρχει Άγιος Βασίλης και σε παρακαλούμε από τα βάθη της καρδιάς μας να μη σταματήσεις ποτέ να το πιστεύεις… Ο κόσμος μας σε χρειάζεται!

6 σχόλια:

  1. Πόσο γλυκό! Έχεις δίκιο Έλενα, είναι πολύ χαρούμενα όσα πιστεύουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σωστόοοο!!!Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι! Θα αλλάξω τον τρόπο αντιμετώπισης του θέματος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και ύστερα βλέπεις κάτι παιδιά που δεν πιστεύουν σε απολύτως τίποτα και δεν μιλάω για τίποτα Ε και ΣΤ Δημοτικού που τα παιδιά είναι πλέον πολύ κοντά στην πραγματικότητα και δεν τα πιστεουν πια αλλά ακόμα και για μαθητές ΔΕΥΤΕΡΑΣ Δημοτικού. Ήταν ένα αγόρι που εν ώρα Εικαστικών ή Ευέλικτης (ζωγραφίζαν πάντως) άκουσε κάτι από κάτι συμμαθήτριες του οι οποίες στην συζήτηση τους αναφέρθηκαν σε κάτι παραμυθένιες φιγούρες (Σταχτοπούτα. Άγιος Βασίλης,νάνοι κτλπ) και αφού το ακουσε κάνα δυο φορές δεν άντεξε κ πετάχτηκε κ πήγε σαυτές κ τις έλεγε πόσο χαζές είναι διότι όλα αυτά είναι ανούσια μιας και δεν υπάρχουν κ έτσι κ αλλιώς παραμύθια είναι (υπονοώντας δλδ να μην αναφέρονται πια σε ανύπαρκτα πρόσωπα) και πως δεν είμαστε Νηπιαγωγείο πια και κάτι τέτοια. Εντάξει αυτές ήταν ανένδοτες βέβαια και τον αγνοούσαν. Στα 15 παιδιά της τάξης κάνα δυο αμα ήταν που δεν πίστευαν σε τίποτα ευτυχώς. Και για νάμαι ειλικρινής με νευρίασε κάπως που προσπαθούσε τόσο πολύ να τις μεταπείσει και που θίχτηκε τόσο πολύ κ έφερε την αναστάτωση. Όταν απευθύνθηκε σε μένα ώστε να επιβεβαιώσει και καλά τα δικά του απλώς του είπα, Ναι εντάξει παιδί μου μπορεί κ να έχεις δίκιο άλλα τέτοια δεν τα λέμε έτσι κ μαυτον τον τρόπο, μην χαλάς την χαρά στους άλλους κ ασε να πιστευουν ότι θελουν, εσένα δε σε νοιάζει άλλωστε γι αυτο συνεχισε τη ησυχα τρ αυτό που κάνεις.
    Θα ήθελα να ήξερα ποιός τον...μεγάλωσε έτσι απότομα? Γιατί δεν τους αφήνουν οι γονείς να πιστευουν μεχρι όποια ηλικία θέλουν? Άλλωστε κάποια στιγμή απ τα 10 και μετά το διαπιστώνουυν μόνοι τους, τα σχετικά με τον Άγιο Βασίλη ας πούμε...δεν χρειάζεται έτσι ωμά να τους το πει κάποιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. E ναι σωστά. Δεν είναι μόνο ο Άγιος Βασίλης, είναι όλο το πνεύμα το γιορτών, κρίμα είναι να το χαλάμε και να τα απογοητεύουμε. Ειδικά τα μικρά, τι άλλο έχουν να περιμένουν;;;

      Διαγραφή