Καλωσόρισες στα σχολεία σου, Υπουργέ!

Ότι θα επισκέπτεται τα σχολεία ανακοίνωσε ο Υπουργός… Όχι φυσικά για να μας τρομάξει. Ξέρεις, Υπουργέ, ότι δεν μπορείς να τρομάξεις τους μάχιμους εκπαιδευτικούς. Μόνο να μάθεις μπορείς. Έλα λοιπόν να σε ξεναγήσουμε στα σχολεία σου.

Έλα να δεις πώς γίνεται το μάθημα μέσα στις σχολικές τάξεις. Έλα να καταλάβεις κάτω από ποιες συνθήκες καταφέρνουμε (ναι, καταφέρνουμε!) να κάνουμε μάθημα.

Καλωσόρισες! Ρίξε, Υπουργέ, μια ματιά στις αυλές μας! Όπου βλέπεις φυτεμένα δέντρα και λουλούδια είναι από τους μαθητές μας, που δεν μπορούν καλά καλά να σηκώσουν την τσάπα κι όμως, δουλεύουν και συνεργάζονται σαν επαγγελματίες. Συγχώρεσέ μας όμως αν δεις κανένα σπασμένο κάγκελο, χαλασμένα σκαλοπάτια, σπασμένα παγκάκια και πλάκες. Μέσα στα κτίρια, Υπουργέ, μπορείς να θαυμάσεις τα έργα των μαθητών μας που κοσμούν τους τοίχους, τις πόρτες και τις γωνιές μας. Όμως και πάλι πρέπει να μας συγχωρέσεις για τους σοβάδες στο πάτωμα, τα χαλασμένα φωτιστικά που κρέμονται και τις ξεχαρβαλωμένες πόρτες.

Έλα μέσα στις τάξεις μας, Υπουργέ. Έλα να δεις πώς διδάσκουμε 25 παιδιά, ή και περισσότερα όταν γίνονται συνδιδασκαλίες λόγω έλλειψης εκπαιδευτικών. Δε λείπουν με άδεια, Υπουργέ, απλά εσύ δεν τους έχεις προσλάβει. Έλα να δεις πόσο δύσκολο είναι να μάθουν όλα ταυτόχρονα, σε ελάχιστο χρόνο και με μια υπέρογκη για τα μυαλουδάκια τους ύλη.  Έλα να μάθεις πόσο απαιτητική είναι η δουλειά μας. Πόσο υλικό και πόση προετοιμασία χρειάζεται για να ανταπεξέλθουμε σε αυτή. Όχι, Υπουργέ, ο υπολογιστής δεν είναι του σχολείου. Τον φέρνουμε εμείς. Και τα χαρτόνια για το δελφίνι στον τοίχο εμείς τα αγοράζουμε. Πολλά πράγματα αγοράζουμε από την τσέπη μας, Υπουργέ, γιατί τα σχολεία δεν έχουν λεφτά αλλά εμείς πρέπει να διδάξουμε…

Κατά τη συνάντησή μας όμως ίσως χρειαστεί να σε αφήσουμε νωρίς. Έχουμε να πάμε και σε άλλα σχολεία για μάθημα. Ξέρεις, Υπουργέ, πλέον τα δημοτικά σχολεία δεν είναι όπως ήταν παλιά που κάθε τάξη είχε έναν δάσκαλο. Τώρα τα παιδιά έχουν πολλούς δασκάλους για τα διάφορα μαθήματα και οι εκπαιδευτικοί πηγαινοέρχονται από σχολείο σε σχολείο την ίδια μέρα. Μίζερη κατάσταση θα έλεγε κανείς αλλά τουλάχιστον σου εξοικονομούμε πιστώσεις ώστε να μην προσλάβεις καινούριους.

Έλα να μας επισκεφτείς, Υπουργέ, και στα απομακρυσμένα σχολεία. Βέβαια θα πρέπει να διανύσεις χιλιόμετρα χωματόδρομου ή να περάσεις με βαρκάκι στο απέναντι νησί. Συγχώρεσε μας για την ταλαιπωρία. Φαντάσου όμως ότι το κάνουν και πολλά παιδάκια αυτό επειδή το σχολείο τους στο χωριό έκλεισε... Οι πιστώσεις που λέγαμε πριν. Μην απορήσεις, Υπουργέ, αν δεις τους μαθητές μας με μπουφάν και γάντια. Όχι, δεν είχαν μάθημα σκι. Δεν έχουμε πετρέλαιο, Υπουργέ, κρυώνουν εδώ μέσα… κι εμείς κρυώνουμε αλλά πρέπει να διδάξουμε. Βάζουμε λοιπόν στην άκρη την οργή και την απελπισία μας και δίνουμε στην τάξη μας όση ψυχή μας έχει απομείνει.

Μήπως ήρθες να μας αξιολογήσεις, Υπουργέ; Τι θα γράψεις στην έκθεσή σου; Πώς θα χαρακτηρίσεις τα σχολεία σου; Εμάς; Τώρα ξέρεις, Υπουργέ. Τα είδες. Τα έζησες. Σε περιμένουμε στα σχολεία μας, Υπουργέ. Αλλά όχι μόνο σου. Θέλουμε να φέρεις μαζί σου μια υπόσχεση και μια συγγνώμη. Υπόσχεση ότι θα πάψεις να αντιμετωπίζεις με τόση προχειρότητα τη δημόσια εκπαίδευση. Ότι θα σκύψεις το κεφάλι με ενδιαφέρον εκεί όπου πλάθεται η προσωπικότητα του ανθρώπου. Και μια συγγνώμη που τόσα χρόνια τώρα κανένα Υπουργείο δεν έχει καταφέρει να παρέχει μια παιδεία αντάξια με το φως και τον πολιτισμό που κάποτε εξέπεμπε αυτή εδώ η χώρα.